Ο Μιλτιάδης Έβερτ, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1939 και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, σημαδεύοντας με την παρουσία του το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό.

Ο εκλιπών πολιτικός διετέλεσε για τέσσερα χρόνια πρόεδρος της ΝΔ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (από τον Νοέμβριο του 1993 έως τον Μάρτιο του 1997), εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων και θήτευσε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Ράλλη (1974-1981) και Μητσοτάκη (1990-1993).

Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και ασχολήθηκε από φοιτητής με την πολιτική, ενταχθείς το 1957 στην νεολαία της ΕΡΕ, την ΕΡΕΝ, της οποίας ανέλαβε, το 1963, Πρόεδρος. Την περίοδο εκείνη ξεκινά η στενή του σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο θεωρούσε «πολιτικό» του πατέρα.

 Κατά την διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση με αποτέλεσμα να του απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και υπήρξε, μεταξύ άλλων, οικονομικός και διοικητικός διευθυντής στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, είχε δε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του σαφή θέση για την οικονομική πολιτική.

Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας το 1974, και με προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή πολιτεύθηκε για πρώτη φορά στην Α΄ Αθηνών, όπου και εξελέγη βουλευτής.

Το 1976 ο Κ. Καραμανλής τον τοποθετεί στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών, απ’ όπου και ξεκινά την υπουργική του θητεία. Στις εκλογές του 1977 κάνει αισθητή την παρουσία του και εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, στη συνέχεια δε αναλαμβάνει το υπουργείο Βιομηχανίας και κατόπιν το υπουργείο Οικονομικών.

Το 1986 αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό την πολιτική πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Τίθεται επικεφαλής του συνδυασμού «Νέα Εποχή» και κερδίζει τον δήμο της Αθήνας.

Ο προεκλογικός του αγώνας χαρακτηρίστηκε από μια ενωτική ρητορική. Η εθνική συμφιλίωση ήταν στα προτάγματα του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων. Παράλληλα με την έκφραση μετριοπαθών θέσεων και προτάσεων, όπως η υιοθέτηση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές, ο Έβερτ έκανε ανοίγματα στην αριστερά.

Στον πρώτο γύρο έλαβε 44,57%, ποσοστό που ήταν τα μεγαλύτερο που πήρε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα μετά την μεταπολίτευση, τη δε εβδομάδα που μεσολάβησε μέχρι τον δεύτερο γύρο έκανε παρεμβάσεις ενωτικού χαρακτήρα και σε δηλώσεις του τόνιζε ότι η γενιά του «θέλει να κλείσει το κεφάλαιο του εμφυλίου ανεξάρτητα από νικητές και ηττημένους». Στη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας πρωτοστατεί στις προσπάθειες για την ίδρυση μη κρατικών ραδιοσταθμών. Με πρωτοβουλίες του, ιδρύεται ο πρώτος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα, ο «Αθήνα 9,84», που κυριάρχησε στα ερτζιανά τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Στις 3 Νοεμβρίου 1993 άλλαξε η σκυτάλη στην ηγεσία της ΝΔ και ο Μιλτιάδης Έβερτ έκανε ένα όνειρό του πραγματικότητα, να αναλάβει τα ηνία του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ο Έβερτ υπήρξε πάντοτε ένας μαχητικός πολιτικός της συντηρητικής παράταξης, ο οποίος θέλησε να εκφράσει ένα μετριοπαθές κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο, το οποίο ο ίδιος ονόμαζε «ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό». Είναι αναμφίβολα κομμάτι της ιστορικής και πολιτικής συνείδησης της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα και ένας πολιτικός ο οποίος με θάρρος υποστήριξε τις θέσεις του, ακόμα και όταν αυτές συνιστούσαν «παραφωνία» για το κόμμα του. Αυτός ο συνδυασμός εντιμότητας, σταθερότητας και μαχητικότητας που τον διέκρινε, δικαίως του αναγνωρίστηκε από φίλους και αντιπάλους, κατατάσσοντάς τον στους σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες της Μεταπολίτευσης, γι’ αυτό και η σημερινή εκδήλωση στη μνήμη του αποτελεί ένα χρέος τιμής της Βουλής προς αυτόν.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ υπηρέτησε αρχές και αξίες. Ουδέποτε έβαλε το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό συμφέρον. Ουδέποτε προέταξε το προσωπικό συμφέρον αλλά έπραττε πάντοτε σύμφωνα με τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις. Υπήρξε ένας σημαντικός δημόσιος άνδρας και δίκαια του πρέπει η σημερινή τιμή.